Maria Magdalena

Gula 208

“Naay daghang babaye nga way kagahapon ug imong ikapasigarbo, Neggar. Nganong ako man gyud ang imong tuyoan?”

“Tungod kay ikaw ang gipili sa akong kasingkasing, Maria.”

Wala ko makatingog.

“Andam kong mangatubang sa imong mga parents bisan unsang orasa, Maria,” ni Neggar pa. “Ug pangayoon ang ilang pagtugot nga magminyo ta.”

“Wa na kana kinahanglana, Neggar,” nako pa.

“U-unsay buot mong ipasabot?”

“Di na kinahanglang mananghid ka sa akong mga ginikanan. May edad na ko ug nasayod na ko sa kun unsay maayo para nako. Nahigugma ko nimo, busa, mahimong motipon ko nimo pagpuyo ngadto sa inyo.”

“U-unsa? Unya ang imong mga ginikanan, Maria?”

Daw nakugang si Neggar sa akong desisyon. Mora’g wala siya magdahom nga mao kadto’y nakab-ot kong desisyon. Kaingon gani niya’g nagkomedya ra ko. Apan giingnan ko siya nga wala ko magtiaw sa akong hukom pagkuyog niya. Busa labihang lipaya ni Neggar. “Ayaw kabalaka,” ni Neggar pa. Duna koy kailang huwes didto sa Lapulapu, magpakasal dayon ta sa huwes nga akong amigo.”

“Ayaw na paghunahuna niana, Neggar. Dili kinahanglan nga imo kong pakaslan,” matud ko. “Gusto kong mag-live in una tang duha.”

“H-ha! Nga-ngano man?”

“Aron kun di ta magkasinabtanay sa kadugayan, dili lisod ang pagputol sa atong relasyon.” -- Sumpayan pa