Gula 172
Bisan nasayod ko nga sagol bola ang gi-text ni Bob nako, apan gikilig ko. Hangtod sa pagkagabii nagsige’g text si Bob nako. Dihang hapit na ko makatulog, iya kong giteksan nga mamisita siya nako sa sunod nga gabii. Gitando ko siya. Ug gibati ko ang excitement.
Tuod man, gituman ni Bob ang iyang gisulti. Pagkasunod gabii, igo lang ming nahuman og panihapon, nahiabot siya nga nagdala og cake. Sa sala, nagsultihanay ming duha. Bisan unsa lang ang among gipanagsultihan. Wala lang namo mamatikdi ang pagpanglabay sa mga takna kay nalingaw mi sa among panagsulti. Lawom na ang kagabhion...!
Bugnaw na ang huyop sa hangin. Mingaw na ang palibot. Sila si Papa ug Mama nangatulog na sa ilang lawak. Apan kami si Bob nagpadayon pa sa among panagkabildo sa sala. Nalingaw ko sa among panagsulti kay matag karon ug unya isal-ot man niya ang iyang pasiaw.
Dihang hapit na ang alas onse sa kagabhion, nanamilit na si Bob. Pero misaad siyang mobalik inig ka sunod gabii. Gi-lock dayon nako ang among pultahan sa balay dihang mipauli na si Bob. Unya misulod ko sa akong lawak aron matulog na usab.
Apan samtang naghigda ko sulod sa akong lawak, wala ko batia og pagduka. Si Bob ang nanumbalay sa akong hunahuna. Nalipay ko sa iyang pagbisita nako. Daw dili mahubit sa pulong ang akong kahinangop sa iyang pagbisita nako sa balay.
Wala ko makasabot sa akong kaugalingon. Nabatyagan ko nga mora’g mosayaw ang akong kasingkasing sa higayon nga maghunahuna ko kang Bob! -- Sumpayan pa