Mga ngabil ni Apolonia

Daghang naibog ni Apolonia dili tungod sa kabigot sa iyang lawas kun dili tungod sa iyang mga ngabil nga nindot kaayo nga pagkaporma nga magduga kanunay sa iyang laway. Mao kini makita sa mga ulitawo dinhi sa sityo Tungog-Lugdang ug kun ikaw magtan-aw sa mga ngabil sa dalaga bation dayon nimo ang dili masabot nga gana sa usa ka tawhanon nga panginahanglan -- nga buot na nimo kining angkunon ug unya hagkan gyud sa makadaghan ang mga ngabil niini.

Mao kini si Apolonia nga anak nilang Sergio-Gunda. Sa iyang katahom daghan na gyud nga mga ulitawo nga buot nang moangkon kaniya nga kun dili sa minaayo nga paagi adto kini daoga sa dinaotan nga laraw.

Oo, kay alang ni Sedong mas nindot gyud tingali ang dinaotan kay sa tinarong kay kausa niana dihang iya kining giduol ug unya gisultihan sa katahom sa iyang mga ngabil kalit man lang nga milupad ang tuong kamot sa dalaga ug didto kini motugpa sa nawong sa ulitawo. Gisakitan pag-ayo si Sedong.

“Imo kong gisagpa, ngano man?” ni Sedong pa nga nakalitan sa kalit nga pagdapat sa dalaga kaniya.

“Mangutana ka’g ngano, bastos ka gyud da,” ni Apolonia pa nga misiga ang mga mata. “Pangutan-a kuno ang imong kaugalingon kun nganong gisagpa ko ikaw...”

“Para niingon lang ko nga lami kaayong hagkan ang imong mga ngabil kay nindot kaayo ang pagka-porma ug unya kanunay kining nagbasa sa imong laway, masuko ka dayon?” ingon sa nauwaw ang ulitawo.

“Dili ko gusto’g bugalbugal, uy,” ni Apolonia pa.

“Dili man bugalbugal ang ako, nagsulti lang ko sa tinuod,” ni Sedong pa nga naghapuhap sa iyang aping nga maoy naigo sa tamparos. “Sorry, ha, unsaon man nga nakagusto man ko nimo...”

Misiga ang mga mata ni Apolonia nga mora’g nasuko.

“Usab ka pa gani’g bugalbugal nako, dili kay tamparos lang ang madawat mo gikan nako...” Ug milakaw si Apolonia. Igo na lang nga naglingolingo si Sedong sa gibuhat sa babaye nga iyang gimahal sa hilom. Unya, usa ka gabii, may gibalbal ug nakuniskunis ang mga tinai ug uban pang mga parti sa sulod sa tiyan. Tungod niini, naglagot na ang Kapitan dinhi sa Tungog-Lugdang nga si Baloryo. Unya, namulong siya. “Duna man kunoy nakakita sa mangtas. Si Takyo nga kawata’g manok. Matud pa niya si Apolonia man kuno ang mibugno ug unya mibalbal sa biktima nga usa ka biyudong lalaki.

Paglabay sa usa ka semana ug sa dihang mitikyop na ang kilomkilom, mihilom og adto si Sedong sa balay nilang Apolonia. Sayod siyang wala karon sa ilang balay ang iyang tatay ug nanay. Higayon na kini niya nga pahimuslan niya ang dalaga. Pag-abot niya sa balay nilang Apolonia, gisugat siya niini. “Dayon, Sedong,” niini pa.

“Wala na ka masuko nako, Apolonia?” ni Sedong pa.

“Wala na. Dali, saka diri kay ako rang usa.”

Pagsaka gyud ni Sedong sa taas sa balay, kalit siyang gigakos ni Apolonia ug gihagkan ang iyang mga ngabil. Nakalitan si Sedong.

“Apolonia, unsa gud ni?” ni Sedong pa nga ingon sa nag-utnga sa mga halok ni Apolonia.

“Di ba ibog kaayo ka sa akong mga ngabil, karon, matagbaw ka na gyud,” ni Apolonia nga nanag-as na ang mga bangkil.

“Uy, uy, unsa man ning misambol sa akong dila, Apolonia?” ni Sedong nga gibati og sagabal sa mora’g duha ka hait nga butang diha sa baba ni Apolonia.

“Ako kining mga bangkil, Sedong, he, he, he,” mikatawa si Apolonia. “Ug kay nakadimdim ka na man sa akong laway, he, he, he, karong gabhiona, mahimo ka nang mangtas nga ungo nga sama nakooo...” Unya mao na lay mabati ang duha ka tingog sa wakwak nga mitabas sa kamingaw sa halawom nang gabii. (Kataposan)