“Wa ko malimot niana. Managsama kitang may kabilinggan na sa kinabuhi. Pero ingon sa nausab ang tuyok sa akong kalibotan sa dihang nagkaila ta.†Matud ni Emilio. “Saba diha, Emilio. Mora’g wala pa seguro ka katog, no? Katulog hinuon diha aron mawagtang na inig mata nimo.â€
Giingnan ko siya. “Ayaw ko’g komedyahe, Maria. Please. Tinud-anay ning ako. Magkita ta karong Sabado, ha. Ayaw ko’g balibari, anhaon tikaw kun dili ka moadto sa siyudad.†Naghunahuna ko sa makadiyot. Unya akong nasuta nga tininuod ang kang Emilio.
“A-asa man ta magkita?†Gipangutana ko siya.
“Mag-agad lang ko kun asay pabor alang nimo,†maoy iyang tubag. “Pero mas maayo kun adto ta sa Cebu City.
Kana kun okey ra nimo. Mas maayo didto kay daghan ta’g dapit nga kapilian.â€
“Okey,†misanong ko. “Sa siyudad na lang. Maghulat ko nimo adto lang sa Gaisano Metro.â€
“Sige, magpaabot ko nimo.†Tuod man, miadto ko sa Cebu City nianang pagka-Sabado bisan wala koy importanteng tuyo.
Ang akong tuyo mao ra gyud ang pagpakigkita kang Emilio. Nag-abot gyud mi sa Gaisano Metro sa silong dapit gyud sa drug store.
Nalipay si Emilio nga wala nako pakyasa ang iyang gihangyo kanako nga magkita kami. -- Sumpayan pa