Gula 111
“Van, mahimo pang magmilagro ang Diyos ug mamaayo ang imong sakit,†namulong si Albert.
Wala motingog si Vanessa. Niining tungora, ang iyang panan-aw didto sa iyang mga ginikanan nga naglingkod sa lingkoranang puthaw duol sa hardin. Nakita ni Vanessa nga natay-og sa pagbakho ang mga abaga sa iyang inahan samtang ang iyang papa Victor naghapuhap sa likod niini.
Wala madugay, ang mga ginikanan ni Vanessa mihinay pagduol sa ilang nahimutangan ni Albert.
“Mag-ampo kita, Van,†ni Albert pa human sa taudtaod nga kahilom,†nga maluwas ikaw sa sakit nga mitakboy karon kanimo. Dili kita pasagdan sa Diyos, Van, basta mosangpit lang ta kaniya. God is our great physician.â€
“Kauban mo kami sa pag-ampo, Albert nagkanayon si Mrs. Santos.
“Daghan pa ako’g angay buhaton ug tul-iron. Daghan pa ako’g angay pangayoan og pasaylo sa Diyos, Mama,†nagkanayon si Vanessa. Kinahanglan hingpiton ko ang akong pagbalik sa Diyos...ang akong pagbag-o aron maangkon ko ang hingpit nga kalinaw.†Dugang ni Vanessa.
Nahiabot si Albert sa ilang pinuy-anan nga ingon sa wala sa iyang kaugalingon. Milahos siya sa iyang kuwarto nga bug-at kaayo ang hitsura. Matataw sa iyang panagway ang gihambin nga dakong problema.
Gilamba ni Albert ang iyang kaugalingon didto sa ibabaw sa kama. Nagbuy-od siya nga naghayang. Ang iyang tuong bukton gibad-ay didto sa iyang agtang samtang nagpitawpitaw ang mga mata nga gitutok sa kisame. Gibati nga hapit na siya mamatay.†-- Sumpayan pa