Goodbye is not Forever

“Ayaw na mahayi ang imong kaugalingon,” alam-alam gihapon sa iyang papa Victor. “Nahigugma ka. Sulundon ang gugma. Ug nabiktima ka lang sa masakit nga tiaw sa panahon. Ang maayo mong buhaton karon mao ang pagdawat sa dili matuis nga kamatuoran sa dakong kaluag sa imong dughan.”

“Unsa pay akong mahimo, Papa.” Milugak si Vanessa sa paggakos sa iyang papa Victor. “Mitakboy na kanako kining sakita. Wala na ako’y igong kasibogan kun dili ang pagdawat sa kamatuoran.”

“Kanay gusto kong madungog gikan kanimo,” miahat pagpahiyom si Mr. Santos aron makatampo sa pagpalugak sa tensiyon nga gibati sa iyang anak.”  Ang problema gud dili masulbad kun magpaanod ka sa bul-og niini.

Nahilom si Vanessa. Milantaw siya ngadto sa gawas sa bentana. Ingon sa wala siya’y nakita. Blangko ang iyang hunahuna. Gibati niya ang kamingaw ug kahinugon sa kalibotan nga sa dili madugay iya nang talikdan. Ug ang kamingaw ug kahinugon misangpot sa kaluoy sa kaugalingon.

Karon pa niya hiamgohi ang daotang sangpotanan sa pagpatuyang ug sa dili pagpamati sa mga advice sa ginikanan.

Karon nahanduraw ni Vanessa ang kapait sa iyang gidangatan. Bata pa siya nga mamatay. Wala lang damha misantop sa iyang mind nga ang tawo diay nga nasayod nang daan sa iyang kamatayon sama sa usa ka hayop nga gitaral ngadto sa ihawan. -- Sumpayan pa