Nagpanglingo si Nang Gloria samtang namunit sa nagkatag nga mga baso ug botelya sa iyang tiilan.
“Hubog na kaayo si Albert, Nang Gloria,” ni Eking pa. “Daghan na man gud kaayo ang iyang nainom.”
“Porbida kining anaka,” maoy nasulti ni Nang Gloria.
Si Albert nakapahimutang na sa sopa nga giayodahan ni Eking, ug mora’g mihana pagdigwa. Misuag na sad ang iyang ginhawaan.
Bisan kun medyo lipong na apan si Albert gidali ni Eking pagsakwat ug gidala sa may bentana, midigwa si Albert. Mora’g nahurot gyud ang tanan niyang nakaon ug nainom.
Human makasuka, gidala nila ni Eking ug Nang Gloria si Albert sa iyang kuwarto. Gipahiluna nila ang ulitawo sa higdaanan.
Paglabay sa pipila ka daklit nakatulog na si Albert.
“Nganong nagpalabi man kamo sa pag-inom, Eking?” ni Nang Gloria pa pagkilab sa usa ka daklit.
“Wala ako makahimo sa pagbadlong niya, Nang Gloria,” pasabot ni Eking ngadto sa inahan ni Albert. “Unsaon nga pareho man ming may lawom nga gihunahuna kaganina.”
Dili kaya ni Eking nga isugilon kang nang Gloria ang hinungdan sa pag-inom ni Albert.
Wala madugay, nananghid si Eking kang nang Gloria nga mopauli na siya.
Nahabilin si nang Gloria sa kuwarto nga nag-apong kang Albert. Gimahal niya pag-ayo ang iyang anak, si Albert. Bugtong niya kining anak. -- Sumpayan pa