Dili tiaw ang gibati niyang kabalaka. Mikusog ang hinagtok sa iyang kasingkasing samtang naghunahuna niini.
“Dili kana mahitabo, Albert,” mipasalig si Josheba sa tumang kamatinud-anon. “Wala sa akong hunahuna ang pagtalikod sa atong mga panumpa.”
“Ang buang lang ang dili maantigong mag-usab sa hunahuna, Sheb.”
“U-unsay buot mong ipasabot nianang pagkasultiha?”
Wala motingog si Albert. Miduko siya. Gibuhian ang halawom nga panghupaw.
“Wa ka ba diay pagsalig kanako,” Albert?” ni Josheba na usab nga mikurog og diyotay ang tingog, daw nagpuyos og kahiubos.
“Kun pagsalig maoy hisgotan, Sheb,” ni Albert pa, “dili mo na kini angay pang ipangutana. Hugot ang pagsalig ko kanimo.”
“Nan, nganong nakasulti ka man og ingon niana?” ni Josheba.
“Dili mo ako mabasol kun nganong naingon ako niini,” matud ni Albert. “Bisan ikaw tingali diri sa akong dapit, mao usab kana ang imong bation. Ma-insecured ka.”
“Apan dili ka angay mobati og ingon niana, Albert,” nagkanayon si Josheba sa tingog nga tugob sa kahuyo. “Dili ba maayo na man ang atong sinabotan? Ug bisan unsa pay mahitabo, imo na ako ug ako na usab ikaw. May commitment na kita sa usa’g-usa. Dili ba?”
“Apan daghang pagsulay didto sa dapit nga imong adtoan,” ni Albert pa. -- Sumpayan pa